15ος-16ος-17ος & 18ος αιώνας

Οι απαρχές του 15ου αιώνα βρίσκουν την Ύδρα κατοικημένη από λίγες γεωργικές και ποιμενικές οικογένειες. Από το 1460 αρχίζει η πρώτη έντονη εποικιστική κίνηση και εγκατάσταση στην Ύδρα Ορθοδόξων Αρβανιτών φυγάδων, οι οποίοι εφθασαν στην Ύδρα κυνηγημένοι από τους Τούρκους, επειδή πολέμησαν στο πλευρό των Ενετών κατά τη διάρκεια του δεκαεξάχρονου Ενετοτουρκικού πολέμου (1463 - 1479) στην Πελοπόννησο.

Οι νέοι κάτοικοι της Ύδρας συγχωνεύονται με τους ντόπιους όπου το βραχώδες και άγονο έδαφος της Ύδρας τους ανάγκασε να στραφούν προς την θάλασσα και να γίνουν άριστοι ναυτικοί.

Είναι ακριβώς η εποχή που αρχίζει η ανοικοδόμηση και η δημιουργία της σημερινής πόλης της Ύδρας με πρώτο οικιστικό πυρήνα τον λόφο της Κιάφας, προφανώς για λόγους ασφαλείας των κατοίκων, για να προφυλαχτούν από πιθανούς επιδρομείς και πειρατές, λόγω της εμφάνισης της πειρατείας στη Μεσόγειο.

Ένα δεύτερο μεγάλο εποικιστικό κύμα έφτασε στην Ύδρα στα τέλη του 16ου αιώνα όταν μεγάλες οικογένειες έρχονται στο νησί από διάφορες περιοχές του Ελλαδικού και Μικρασιατικού χώρου.

Μεταξύ αυτών οι οικογένειες του Λαζάρου και Ζέρβα, μετέπειτα Κοκκίνη και Κουντουριώτη απο την Ήπειρο, η οικογένεια Μπαρού απο την Κύθνο όπως και οι οικογένειες Νέγκα, Γκιώνη και Γκούμα. Επίσης οι οικογένειες Γιακουμάκη μετέπειτα Τομπάζη απο τα Βουρλά της Σμύρνης, Κιοσσέ μετέπειτα και Σαχίνη απο τη Γένοβα, Μπουντούρη απο την Εύβοια, Βώκου μετέπειτα και Μιαούλη απο τα Φύλλα Ευβοίας, που ενδυνάμωσαν περαιτέρω - πληθυσμιακά και οικονομικά - το νησί.

Οι ταραγμένες συνθήκες που επικρατούσαν τον 16ο και 17ο αιώνα με τις πολεμικές συγκρούσεις κατά την διάρκεια του Ενετοτουρκικού (1700 - 1715), του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768 - 1774), και οι εξεγέρσεις στον ελλαδικό χώρο κατά την διάρκεια του ίδιου αιώνα μαζί με τη συνακόλουθη έλλειψη ασφάλειας ήταν η κύρια αιτία που ένα νέο εποικιστικό κύμα έρχεται να εισβάλει στο νησί.

Την εποχή αυτή (δεύτερο μισό του 17ου αιώνα), αρχίζει να διαμορφώνεται ο σημερινός οικισμός της Ύδρας αλλά και να τίθενται οι βάσεις για την μεταγενέστερη ανάπτυξη της ναυτιλίας, αφού το άγονο έδαφος του νησιού ανάγκασε τους κατοίκους να αναζητήσουν στη θάλασσα τους πόρους της επιβίωσης και αργότερα της ευημερίας τους.

Εως και την περίοδο που ξεσπά η επανάσταση και ιδιαίτερα κατά την διάρκειά της, η Ύδρα δέχεται διαρκώς εποίκους, εξαιτίας της συνεχούς κοινωνικής και πολιτιστικής της ανέλιξης.

Η δημογραφική αυτή Επανάσταση είχε ασφαλώς τις θετικές και τις αρνητικές της συνέπειες όσον αφορά την εξέλιξη της υδραϊκής κοινωνικής πορείας. Από τις θετικότερες υπήρξαν η προώθηση της ανάπτυξης του εμπορίου και κυριότερα η ανάπτυξη και η αλματώδης εξέλιξη της ναυτιλίας στην Ύδρα.

Τον 18ο αιώνα οι Υδραίοι άρχισαν να επιδίδονται στη ναυπήγηση μικρών ιστιοφόρων (τρεχαντήρια) και από τα μέσα του ίδιου αιώνα, πλοίων μεγάλης χωρητικότητας που έπλεαν σε όλη την Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.

Έτσι στα τέλη του 18ου αιώνα η Yδρα εξελίσσεται σε μεγάλη ναυτική δύναμη με εμπορικό στόλο 150 πλοίων και αριθμεί περί τους 27000 κατοίκους. Την εποχή αυτή το νησί γνωρίζει τη μεγαλύτερη ακμή του.